کسی خطی نوشته بود: " من گشته ام، نبود! تو دیگر نگرد، نیست! " این آیه ملال در من هزار مرتبه تکرار گشت و گشت چشمم برای این همه سرگشتگی گریست... چون دوست در برابر خود می نشاندمش تا عرصه بگوی و مگوی می کشاندمش در جستجوی آبی حیات؟ در بیکران این ظلمات آیا؟ در آرزوی رحم؟ عدالت؟ دنبال عشق؟ دوست؟ ... ما نیز گشته ایم! و آن شیخ نیز با چراغ همی گشت... آیا تو نیز چون او " انسانت آرزوست؟ " گر خسته ای بمان و گر خواستی بدان؛ ما را تمام لذت هستی به جستجوست پویندگی تمامی معنای زندگیست
بنیامین
سه‌شنبه 17 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 08:33 ق.ظ
زیبا بود
شعرهای فریدون مشیری رو دوست دارم